Kattenkwaad

Gisteravond heb ik Erwin Krol horen zeggen dat we zaterdag maar massaal in bed moeten blijven...Ik ben van plan die goede raad op te volgen. Hoewel, een hele dag in bed liggen is natuurlijk best saai, op de bank is het comfortabeler. Dat vindt mijn poes Fien ook. Ze verplaatst zich deze dagen nog slechts van de bank naar de etensbak en weer terug en meteen na Fabeltjeskrant vertrekt ze naar boven, waar ze op mijn bed gaat liggen. Tegen de tijd dat ík daar aankom snurkt ze luidkeels. Natuurlijk wordt ze wakker als ik het licht aandoe en dat kijkt ze me intens geïrriteerd aan. 'Mens, ga alsjeblieft ergens anders liggen en laat mij met rust', is de overduidelijke boodschap. Uiteindelijk schuift ze dan toch een beetje op, zodat ik er ook bij kan. Makkelijke kat dus.
Maar deze semi-winterslaap heeft toch een vreemde uitwerking op haar. Het tekort aan beweging en het gebrek aan ruimte eisen hun tol. En dan, tja, dan maakt ook déze kat in het nauw, rare sprongen. Gisterochtend zat ze schijnbaar tevreden naar buiten te kijken, op een metertje van de schuifpui verwijderd. Ineens nam ze een gigantische sprong en hing binnen een fractie van een seconde boven in mijn gordijnen. Wat zeg ik, in mijn vitrage waar ze drie behoorlijke gaten in trok.
Raar. In haar hele achtjarige bestaan heeft ze, voorzover ik kan nagaan, nog nooit gesprongen. Of gerend of überhaupt een activiteit ondernomen. Eén keer is ze met een muis aan komen zetten, maar ik vermoed dat die al dood was toen ze hem vond...
Voor straf heb ik haar toen maar naar buiten gestuurd. Dat was natuurlijk héél gemeen, want in mijn tuin ligt een centimetertje of twintig sneeuw. En ik weet niet hoe het andere katten vergaat, maar Fien houdt daar niet van. Ik heb haar de voordeur uitgelaten en ook dat was een rotstreek. Ze heeft namelijk nooit begrepen dat je ook door de voordeur weer naar binnen kunt, zij denkt dat de enige ingang aan de achterkant is. Ze moest dus om het hele huis lopen, waarbij ze tot haar oksels in de sneeuw wegzakte. Ik had er een filmpje van moeten maken. Poot erin, langzaam weer terugtrekken, volledig uitschudden en dan met de moed der wanhoop een stukje verder er weer in. En dat met allevier de pootjes. Af en toe sloeg ze haar ogen ten hemel alsof ze Sint Antonius persoonlijk verantwoordelijk hield voor deze ellende. Ik heb ervan genoten. Lekker puh, dat krijg je als je mijn vitrage stuk trekt.
Dat schoot me vandaag te binnen toen ik even snel bij AH naar binnen liep. Ik was van plan er ook weer snel uit te lopen, maar ik werd (langdurig) staande gehouden door een aardige, zij het zeer stotterende jongeman. Hij verzamelde handtekeningen (en geld) om een wet te laten aanpassen. Het schijnt dat dierenmishandeling in Nederland nog steeds niet strafbaar is, maar juridisch slechts als vandalisme kan worden behandeld. Mede namens Fien dus een oproepje...Als we toch massaal binnenblijven is er tijd genoeg om een kijkje te nemen op de website van de Dierenbescherming. Wie weet komt u dan op een goed idee?! Fien en ik gaan genieten van een rustig, ingesneeuwd weekend. Ik zal haar in elk geval niet meer naar buiten sturen! Beloofd.