Mijn moeder zong het graag en veel. Ze dacht ook dat het mooi klonk en niemand die haar uit de droom hielp. Als kind begreep ik niet wàt ze zong maar ik vond het een leuk deuntje en als Mama vrolijk door de keuken huppelde was dat zo'n feest, dat ik waarschijnlijk de dodenmars nog wel geestig zou hebben gevonden.
Het duurde jaren voordat ik de woorden kon verstaan en inmiddels was ik opgegroeid tot een onhandige, lompe puber. De tekst leek me op het lijf geschreven. Je weet immers niet wat er op je pad komt, er kan nog van alles gebeuren. Als rasoptimistje ging ik er toen nog vanuit dat veranderingen altijd verbeteringen waren. Dus droomde ik van een toekomst waarin ik gelukkig en succesvol zou zijn en zelf een dochter zou hebben die mij zou vragen hoe het leven eruit zou gaan zien.
En jawel. Het leven veranderde ten goede en het verlegen pubertje zonder zelfvertrouwen veranderde in een best aardige vrouw die de liefde van haar leven leerde kennen en samen met hem een prachtige dochter produceerde.
En hoewel ik altijd erg mijn best deed om niet op mijn moeder te lijken, betrapte ik me erop, met de toen nog peuterende Dochterlief door de kamer te huppelen, daarbij hetzelfde liedje zingend dat mijn moeder altijd zong.
We zijn weer heel wat jaren verder en wat denk je? Dochterlief heeft de tekst van het liedje op een t-shirt laten drukken en draagt het met veel plezier. Het liedje blijft bekoren, hoe dan ook. Ik ben benieuwd wat zij later voor haar dochter(s) zingt!
Inmiddels ben ik wel zover dat zo'n liedje me nauwelijks meer kan inspireren. Ik weet nu toch wel hoe het leven in elkaar steekt en wat ik nog kan verwachten? Of niet? Ik loop nu al zolang rond...waar kijk ik nu nog naar uit?
Vorige week vond ik een jurk van mijn moeder, al meer dan veertig jaar oud. Ècht vintage. De jurk werd, toen mijn moeder mijn leeftijd had, door de naaister gemaakt, helemaal op maat dus. Ik was nieuwsgierig dus ik trok hem aan. Hij paste. Hij paste niet gewoon, hij paste precies! Ik kreeg het griezelige gevoel dat verleden en heden, heden en toekomst en moeders en dochters zomaar in elkaar kunnen overgaan. Het was een rare gedachte toen ik zo voor de spiegel stond te draaien. Leek ik dan zo op mijn moeder? Was ik zó weinig origineel? En wat zou dat inhouden voor Dochterlief? Zou zij die jurk ooit aantrekken? De stof schijnt de decennia wel aan te kunnen, dus daar hoeft het niet aan te liggen. Verandert er dan eigenlijk niets? Sukkelt het leven gewoon door, van moeder op dochter en van dochter op kleindochter?
En toen schoot me dat liedje weer te binnen. Whatever will be, will be. Het leven is nog lang niet uitgeleefd. Wie weet wat de toekomst brengt! Een mooie gedachte zo op de laatste dag van het jaar. Ik hoop dat het een mooi jaar wordt, waarin alle veranderingen ook verbeteringen zullen blijken, net als vroeger. En niet alleen voor mezelf, maar voor jullie allemaal!
Ik wens ook jou veel geluk en gezondheid in 2010.
6 opmerkingen:
Oooohhh, wat een mooi blogje weer, Emilie! Ja, ik kan mij het liedje ook nog goed herinneren. Ik heb zussen ouder zijn en die zongen het ook vaak. Mooi hoor: wat ever will be, will be. Was het vervolg niet: the future is not ours to see? En hoe toepasselijk is dat niet? Ik wens jou ook een erg mooi 2010 toe. Dat al je wensen maar mogen uitkomen!
Dankjewel, Janny! Ik word helemaal blozerig van zo'n compliment. En met de tekst zit je helemaal goed. Anders kijk je het filmpje toch nog even? Wist je trouwens dat dit wereldberoemde liedje uit de film 'The man who knew too much' uit 1953 komt? Een thriller die als een van de betere werken van Hitchcock wordt beschouwd!
Ik sluit me van harte bij Janny aan. 't Is weer een mooi stukje! Ontroerend dat dit liedje van moeder op dochter over gaat. En nogmaals een prachtig 2010 gewenst.
Ik heb de eer gehad je in de beschreven jurk te mogen aanschouwen en ik moet zeggen: hij paste perfect en hij stond je fantastisch!!! Jij ook alvast een heel goed 2010 gewenst vanuit Zwitserland.
@Avalanche: Leuk om te horen ;-)
@Ron: Dankjewel, ik hoop jullie weer gauw te zien! Tot dan, voorzichtig op de ski's!
Beter laat dan nooit: tof stukje mam! En die jurk weet ik nog niet....maar dat liedje ga ik zeker zingen ;-)
Een reactie posten