Herfst

Het is herfst en dat is nieuw voor mij! Tot voor kort bestond het jaar uit twee seizoenen, lente en winter. De winter begon eind september, vlak na mijn verjaardag en de lente begon voor mij, zoals al eerder gemeld, op één januari. Vroeger, toen ik nog in Italië woonde, had het jaar ook maar twee seizoenen, maar dat waren dan zomer en winter. De Nederlandse zomers vind ik niet echt om over te gillen. Als het erg lekker weer is, noem ik het gewoon een heel warme lente. Die twee seizoenen hadden voor mij ook specifieke kenmerken. In de winter regent het en is het koud en in de lente schijnt de zon en kun je zonder jas naar buiten. Niets kan mij dan ook méér van mijn apropos brengen dan een zomerse plensbui en van een 'prachtige, zonnige winterdag' raak ik niet alleen van mijn apropos, ik word er ook superchagrijnig van. Ik houd er niet van als de wereld onoverzichtelijk wordt. Toch is dat nou precies wat er is gebeurd. Ik heb gemerkt dat het herfst is... Alleen het woord herfst al, bracht bij mij altijd zeer onaangenaame gevoelens naar boven. Ik associeerde herfst met cyclamen en crysanten, vallende blaadjes en avondrood (weet niet waarom) en met de muf ruikende droogbloemenboeketten van een oude vrijgezelle nicht. Kortom 'Herfst' was voor mij gewoon een ander woord voor verval of een bejaardenhuis. Daar wil ik dus helemaar niet aan denken! Maar...ik moet mijn tuin tegenwoordig zelf bijhouden. En ik heb in de Libelle gelezen dat je hem dan 'winterklaar' moet maken in oktober. Nu weet ik niet precies wat winterklaar is, maar gelukkig was de beschrijving in "Libelle's Leuke Tuingidsje" nogal uitgebreid en kon ik me, keurig stap voor stap, aan de voorschriften houden. Allereerst heb ik "gezellige tuinhandschoentjes" en "vrolijke kaplaarsjes met lieve bloemmotiefjes" gekocht, toen heb ik mijn landelijkste zijden shawltje (ja, dat had ik gelukkig nog) charmant om het hoofd geknoopt en ben ik de tuin in gegaan! Precies zoals het werd voorgeschreven. Harkje in de ene en een mandje in de andere hand. Dat was niet zo praktisch als het leek. In "Libelle's Leuke Tuingidsje" hoefde je namelijk niet eerst het gras te maaien, deden mannen in stoere kabeltruien het snoeiwerk en lagen de gevallen bladeren al op keurige hoopjes. Ik heb de hark en het mandje dus maar snel ingeruild voor een snoeischaar (en een bijl voor het grovere werk), heb met de elektrische zaag de heg (en het snoer) ingekort en ben helaas niet meer toegekomen aan het romantische werkje waar ik me zo op verheugd had: de gedroogde hortensia's afknippen. Het waren namelijk de foto's van manden vol gigantische hortensiabollen waardoor mijn enthousiasme voor tuinieren zo plotsklaps was opgeborreld. Daar was ik na tweeëneenhalf uur snoeien, maaien, bukken en opruimen dus te moe voor! Maar... het zonnetje scheen, ik kreeg het na verloop van tijd zelfs warm en ik zag ineens de prachtige kleuren van de nog bloeiende vlinderstruik, de rozenbottels in mijn klimroos en de mooie herfstkleuring van de bomen. Tja...herfstrood dus. Maar dan zonder de negatieve associaties. Ik vond het zelfs heel lekker ruiken in mijn tuin. Met andere woorden, ik heb de herfst ontdekt en het viel reuze mee! De tuin ligt er keurig 'winterklaar' bij, de gebloemde laarsjes, de handschoentjes, het shawltje èn het tuingidsje zijn opgeborgen tot volgend jaar en wat mij betreft mag de lente nu wel beginnen. De winter hoeft namelijk van mij niet zo. Naar een lekkere regen-en onweersbui kun je altijd wel luisteren! En kijken.