Revanche

Toen ik met dit weblog begon, schreef ik fier in de beschrijving dat ik 'gewoon wilde melden wat er zoal gebeurde'...Eigenlijk een soort dagboek bijhouden dus, zoals de meeste (vrouwelijke) webloggers dat doen. Maar dat is het niet geworden. Het zijn columns geworden die weliswaar ontstaan door actuele gebeurtenissen maar toch eigenlijk altijd een verhaaltje op zichzelf worden. Kennelijk is dat mijn stijl, sommige mensen vinden het leuk, dus geen probleem.
Vandaag ga ik het toch anders doen. Ik ga precies vertellen wat er de afgelopen dagen gebeurd is en, als het even kan, wil ik er ook nog wel graag een beetje zielig bij doen! Ik ben ziek. Niet een beetje ziek, niet verkouden of grieperig....nee, ik heb een longontsteking. Wat zeg ik, een dubbele longontsteking. Dat betekent dat ik (zeker tot en met zondag) hoge koorts had, verschrikkelijk benauwd was en overal pijn had. Dankzij de antibiotica worden al deze symptomen inmiddels wat minder, maar lekker, nee, lekker gaat het nog lang niet. Daarbij heb ik last van een vervelende complicatie, de glucosespiegel in mijn bloed is niet meer in de hand te houden. Een voor zichzelf denkende bloedsuikerspiegel schijnt 'normaal' te zijn bij hoge koorts, maar ik had dit nog niet eerder meegemaakt. Halve insulinepennen spuit ik leeg in mijn lijf, maar de spiegels dalen niet. Contact met de diabetesverpleegkundige leverde het volgende advies op: Méér spuiten! Nou, geen enkel probleem. Het zal de meeste lezers niet veel zeggen, maar voor vandaag zitten we al op 38 eenheden en daar heb ik maar één bakje yoghurt bij durven eten. Daar sterk je volgens mij niet echt van aan. Dus, ik ben moe, duizelig en nog steeds benauwd en ellendig. En nee, ik heb eigenlijk helemaal geen zin om leuk te doen en te schrijven. Sorry! Ik voel me alleen verplicht te melden waarom ik ineens onzichtbaar werd. En nog iets anders....ik moet ook zo eerlijk zijn om te vertellen dat zowel de apotheek als de huisarts (van wie ik nou ook niet zo'n hoge pet op heb) zich beiden grandioos gerevancheerd hebben. Vrijdagochtend belde ik de huisarts, om negen uur stond hij bij me voor de deur. De antibiotica bestelde hij persoonlijk voor me bij de apotheek, die ze zonder morren (!) om tien uur 's morgens kwam brengen. Wat een service....dat kan natuurlijk niet als je een internetapotheek hebt. Misschien toch maar eens nadenken, als ik weer beter ben! Nu wil ik graag nog even doormopperen, zeuren, klagen en slapen.