Writers blog

Nee...geen block. Een blog is het ook niet, meer een community. Het heet Creatief Contact en sinds gisteren ben ik lid. Het is voor schrijvende, fotograferende, tekenende, boetserende en andere creatieve types. Heel gezellig allemaal, iedereen is enthousiast over elkaars uitingen en af en toe komt er, althans in de schrijfgroep een opdracht voorbij. Gisteren was die opdracht 'schrijf een sprookje en houd het zo kort mogelijk'. Ik doe niet aan sprookjes, maar kan redelijk politiek correct uit de hoek komen, dus ben ik aan de slag gegaan. Of het gelukt is? Beoordeel dat zelf maar, hier komt het. Het is een schapenparabel.

Er was eens een schaapje dat witter wilde zijn dan alle andere schapen in de kudde. Hij verfde zijn vachtje spierwit, maar het hielp hem niet. Hij vond zichzelf nog steeds niet de mooiste van allemaal. Ragebol, zo heette het schaap, werd bozer en bozer. Boos op zichzelf, boos op de wereld en boos op alle andere schapen. Vooral op de zwarte schapen. Hij vond de zwarte schapen allemaal lelijk en stout. Sommige zwarte schapen waren inderdaad geen lieverdjes, maar om ze nou allemaal over één kam te scheren? Dat doe je niet, zelfs niet als je het witste schaap van allemaal bent. De zwarte schapen en de meeste witte schapen werden langzamerhand ook boos. Ragebol verziekte de sfeer in de kudde, vonden zij. Toen stapten de schapen samen naar de herdertjes. De herdertjes hadden heel lang liggen slapen in het veld, maar nu werden ze wakker. Ook zij vonden dat Ragebol te ver ging, dus besloten de herders dat ze hem eens aan zouden pakken. Ragebol moest voor de herdersraad verschijnen en als hij schuldig werd bevonden, zou hij fiks gestraft kunnen worden. Toen Ragebol dat hoorde, huilde hij tranen met tuiten. 'Waarom zijn ze nu ineens boos op mij? Ik bedoel het allemaal toch niet verkeerd?" jammerde hij. De arme schapen die vonden dat hij gelijk had, die waren er natuurlijk ook, spraken schande van het besluit van de herders. Maar de zwarte schapen waren blij, eindelijk moest Ragebol zich verantwoorden.
Toen op een donkere avond, terwijl de regen met bakken uit de hemel kwam, merkte Ragebol ineens dat de verf uit zijn vachtje verdween. De regen zorgde ervoor dat hij er ineens weer net zo uitzag als alle andere schapen. Daar werd Ragebol heel blij van. Ineens begreep hij dat alle schapen gelijk zijn, en dat de kleur van het vachtje er niet toe doet. Hij ging naar de zwarte schapen en zei dat hem speet en dat hij nooit meer lelijke dingen zou zeggen. De herdertjes zagen dat en besloten dat het schapentribunaal niet plaats hoefde te vinden. Ze gingen weer slapen en de schaapjes werden weer één grote gezellige kudde.

Leuke oefening voor de kinderverhalen, toch? Voorlopig geen writers block voor mij, maar houd ik het bij het writers blog!