Slikken

Geheel in tegenspraak tot wat ik mij had voorgenomen...ben ik ziek. Een zware verkoudheid, meer zal het niet zijn, maar dan wel zo één waarbij je hoofd uit elkaar lijkt te barsten, je neus een kraan lijkt, je keel op schuurpapier en je stem...laten we het daar maar niet over hebben. Niezend, hoestend en snotterend beweeg ik me koortsig van mijn bed naar beneden en vice versa. Niet zo leuk, zeker niet als je bedenkt dat er op de zaak hedenochtend een nieuwjaarsborrel met champagne plaats vindt. Daar had ik wel graag bij willen zijn!
Mijn vrienden en collega's zijn nogal wat van mij gewend op dat gebied, ik beschik helaas niet over de ijzersterke constitutie die in de rest van mijn familie zo gewoon is. Mijn broers en zus zijn eigenlijk nooit echt ziek, hoewel, één broer heeft ook diabetes, maar daar hebben we alletwee niet zo'n last van.
Eén van mijn vriendinnen is extreem bezorgd over mijn gezondheid. Ze beperkt zich niet tot het informeren naar mijn welzijn, maar meent daar een actieve bijdrage aan te moeten leveren. Ze werkt bij een groot bedrijf (hangplek: vitamine) dat vitaminesupplementen en andere gezondheidsproducten op de markt brengt. Mijn keukenkastjes puilen dan ook zo langzamerhand uit met potjes, stripjes en flesjes met pilletjes en poedertjes. Nee, ik gebruik ze eigenlijk maar weinig. Daar ligt het volgens vriendin Lon dan ook aan. Met grote regelmaat vult zij mijn voorraad aan en belt mij zeker in periodes van kneuzerigheid dagelijks om te controleren of ik die middelen ook wel echt slik. Sinds gisteren doe ik niet anders. Eén potje bevat pillen met 1000 mg vitamine C per stuk...ze hebben het formaat van een onderzeeboot, maar manhaftig slik er een stuk of zes per dag door. Of het helpt, kan ik niet zeggen, wie weet hoe beroerd ik me zonder die dingen zou voelen?
Lon en ik hebben elkaar zo'n jaar of achttien geleden leren kennen, toen we bij hetzelfde bedrijf werkten. Wij produceerden en verkochten plantaardige en homeopathische middelen (kruidentuintje). Ik heb daar elf jaar lang de (wervende) teksten geschreven, dus ik verbeeld me er wel iets van te weten. Tegen elk kwaaltje is wel een kruidje gewassen! De best verkochte middelen waren die op basis van brandnetel (goed voor de kalkopname), paardebloem (eigenlijk overal goed voor, maar vooral bij blaasproblemen) en de Rode Zonnehoed (Echinacea purpurea). Need I say more? Inderdaad, goed voor de weerstand, dat zouden de Sioux indianen al honderden jaren geleden hebben ontdekt. Ondanks mijn persoonlijke bedenkingen heb ik in die jaren heel wat van die druppels tot mij genomen. Dat lijkt erger dan het is, want de plantenextracten worden opgelost in alcohol, iets goeds krijg je dus altijd wel binnen! In die jaren was ik overigens bijna nooit ziek. Maar dat kan natuurlijk aan de leeftijd hebben gelegen, of aan het feit dat ik toen nog maar twee chronische aandoeningen had. Wie het weet mag het zeggen. Maar zoals ik me nu voel, ben ik bereid alles te slikken. De middeltjes van dokter Vogel koop ik niet meer, maar een extra handje Vitamine C tabletten neem ik zo meteen wel weer. Stevige groc erbij, dan gaat het vast morgen weer beter! En anders? Flink brufen slikken, niets natuurlijks aan, maar wel zeer effectief!