Drugs

Bij het woord drugs denk ik aan tegenwoordig aan geneesmiddellen. Vroeger niet, toen waren drugs ook voor mij synoniem met geestverruimende middelen. Volgens mij vallen de vitaminepillen van Lon ook onder die categorie. Vannacht heb ik bepaald gehallucineerd. Wat heet. De donzige chuzzle-poppetjes vielen me met boze gezichtjes in grote getale aan en toen ik dacht dat ik inmiddels klaarwakker was, zag ik ze stuk voor stuk de gordijnen in klimmen. Het kan natuurlijk ook de koorts geweest zijn, maar ik vind de vitaminepillen een leukere verklaring. Het biedt ook perspectieven voor al die mensen die het nu zonder paddestoelen moeten doen. Zelf ben ik er niet gek op, ik schraap zelfs de champignons van mijn biefstukje, maar er zijn volksstammen paddo-addicts die het nu zonder leuke trips moeten stellen. Voor hen zouden die vitaminepillen misschien wel een goed alternatief kunnen zijn.
Mijn allereerste kennismaking met drugs was op school. Jawel, die keurige Gooische kindertjes konden ook in mijn tijd al aardig de beest uithangen. Het was wel een klein groepje dat expirimenteerde en daar hoorde ik niet bij, maar ik hoorde er wel veel over en dat was spannend genoeg. De klasgenoten die zich met drugs bezighielden waren makkelijk herkenbaar aan hun 'Afghaanse jassen' en tassen gemaakt van oude tapijten. Lang haar, iiefst met henna roodgekleurd en...atijd supervriendelijk tegen iedereen. Peace was toen nog geen leeg woordje, ze probeerden het echt!
Niet veel later ging ik dagelijks in Amsterdam naar school. Op een uiterst keurige secreterassenopleiding zaten veelal stijve meisjes. Op een paar na, waar ik dus al direct dikke vriendinnen mee werd. Een van de dames heette Emmy en zij had al heel wat van de wereld gezien. Ze woonde toen al alleen op kamers, niet ergens keurig in Zuid maar midden in de warme buurt. De verhalen waar ze ons mee vermaakte waren te hilarisch voor woorden. Onder haar leiding belegden wij gezellige theekransjes bij de coffeeshops, daar kon je toen nog gewoon wat drinken, zodat we eigenlijk nauwelijks meer aan ´school´ toekwamen. Op een middag stelde Emmy voor om allemaal een pilletje in te nemen. Daar zou het leven errug mooi van worden. Ik dufde niet en ging naar huis. De volgende dag hoorde ik van de anderen hoe het geweest was, spectaculair! De mensen in de tram transformeerden tot stukjes fruit en de huizen voerden dansjes uit. Altijd het gevoel gehouden dat ik heel wat gemist had.
Toch duurde het nog heel wat jaren voordat ik aan mijn eerste stickie zat. Ik vond het geweldig. Ik bespeurde weliswaar geen psychedelische effecten, maar steeg enorm in mijn eigen achting. Zó stoer! Het is bij die ene keer gebleven, want ik wilde niet verslaafd raken...ik was al verslaafd aan sigaretten tenslotte.
Het is die verslaving waar ik al jarenlang mee worstel. Soms stop ik, dan begin ik weer maar altijd met de wens er voorgoed vanaf te zijn. Het is trouwens niet alleen mijn wens. Mijn dochter en mijn vriendinnen spreken me regelmatig op mijn ´vieze´ gewoonte aan en ook mjn collega´s zijn mijn gestink meer dan zat. Ik nu dus ook. Met de vreselijk hoestbuien van het moment heb ik besloten dat ik er klaar mee ben. Jawel, iedereen weet het nu....ik ben gestopt. Sinds gisteren om precies te zijn. Geen drugs meer, geef mij maar vitaminepillen!