Vanaf mijn bank heb ik een mooi uitzicht over de tuin. OK, hij ligt er kaal en vooral wittig bij deze weken, maar er blijft toch wel wat te zien. Vogels vooral. Het is duidelijk te zien dat ze het koud hebben en honger hebben, ondanks de balletjes vet en de zakjes met zaden en noten die ik aan de bomen heb hangen. Onder de veranda staat een vuurdoorn die nog steeds vol met rode besjes zit. Elke ochtend zit een kleumerige merel voor de struik en neemt kleine sprongetjes waarbij hij elke keer één besje afhapt. De onderkant van de struik is nu zo goed als leeg, het zal me benieuwen wanneer het beest gaat snappen dat er aan de bovenkant nog veel meer hangt.
Ik ben nooit zo'n vogelfreak geweest en dat is eigenlijk raar. Want in de polder komen nogal wat soorten voor die je elders niet zo vaak ziet en daar worden veel mensen erg enthousiast van. Mijn schoonzoon bijvoorbeeld die vorige week opgetogen meldde dat hij een ruigpootbuizerd had gespot. Ik heb geen idee hoe een ruigpoot er uit ziet, de vogel wel te verstaan, maar het is blijkbaar bijzonder. Zelfs ijsvogels kun je soms in de polder zien, wat mij dan weer niet verbaast, gezien het weer.
Mijn man was ook zo'n vogelaar...hij 'fokte' kruisingen van kanaries en puttertjes. Die zongen dan prachtig en werden om die reden in kleine kooitjes buiten gehangen. Omdat ik maar bleef doorzeuren, ik vond het namelijk zielig, is hij daar uiteindelijk maar mee op gehouden. Zelf kreeg ik ook eens een vogeltje van hem, een soort zoenoffer. Het was een tam sijsje, een klein geel vogeltje dat vrij in het huis rondvloog. Het was een grappig beest. Als ik zat te breien (ik was net moeder geworden, dan doe je dat soort dingen!) kwam het vogeltje op een van de breipennen zitten en probeerde met zijn snaveltje steeds de draad te pakken te krijgen. Uiteindelijk werd ik het gepoep in huis zat, dus is hij weer naar buiten verhuisd.
Dankzij alle jaren met mijn man en nu mijn schoonzoon, ken ik inmiddels al heel wat vogeltjes bij naam. Naast de verkleumde merel komen er roodborstjes, koolmeesjes, mussen, kwikstaartjes, winterkoninkjes en vinken bij mij eten.
Faffien de poes vindt het ook gezellig. Ze is te lui om ook maar een stap buiten de deur te zetten (behalve als het heel erg warm is) maar zit graag voor de schuifpui te kijken naar die fladderende beesten, onderwijl stoere, grommende geluiden makend.
Morgen breken betere tijden aan voor de vogels èn voor mij. Het gaat eindelijk dooien dus aan die witte, koude ellende komt eindelijk een einde. De schaatsfans hebben nu genoeg lol gehad, nu de vogels weer. En ik.
Vanmorgen vroeg zat de malle merel weer bij de vuurdoorn. Hij vloog nu een stukje naar boven, plukte in volle vaart een besje en...legde het vervolgens op de tuintafel neer. Daar liggen nu een stuk of tien van die besjes op een hoopje. De merel zelf zit er bij en kijkt er naar. En Faffien kijkt daar weer naar.
Rare vogels, die beesten.
8 opmerkingen:
Ik ben ook geen vogelaar maar heb onlangs tijdens een week in Ruurlo, middenin de bossen, ook veel verschillende vogeltjes (boomklevers, etc) voor de enorme glazen deuren van het huisje gespot met behulp van de Easy Vogelgids. Fascinerend en tegelijkertijd major suf ;)
Ja, bij gebrek aan man en schoonzoon haal ik er de vogelboeken ook bij. Gek trouwens, vroeger waren het voor mij allemaal mussen en ineens zie je verschil! Best leuk, maar inderdaad...niet erg opwindend!
Een gedichtje van Wilhelm Busch over een vogel en een poes. Humor heet het, maar dan wel bittere!
Lin
Es sitzt ein Vogel
Es sitzt ein Vogel auf dem Leim,
Er flattert sehr und kann nicht heim.
Ein schwarzer Kater schleicht herzu,
Die Krallen scharf, die Augen gluh.
Am Baum hinauf und immer höher
Kommt er dem armen Vogel näher.
Der Vogel denkt: Weil das so ist
Und weil mich doch der Kater frisst,
So will ich keine Zeit verlieren,
Will noch ein wenig quinquilieren
Und lustig pfeifen wie zuvor.
Der Vogel, scheint mir, hat Humor.
Nog meer vogeltjes: http://www.nocampo.com/nederlands/vogels.html
Maar ik durf het haast niet te zeggen...........ze zijn héél opwindend.
Wat een 'leuk' gedicht...Danke Lin! En Wan, je hebt gelijk. Jouw vogeltjes zijn best opwindend, al leken ze me op de foto's eerst opgezet! De reactie is wel traag, maar ik ben er ff drie dagen niet geweest, vandaar!
Ook ik kijk vanuit mijn werkkamer dagelijks met plezier naar de roodborstjes en koolmeesjes die zich te goed doen aan de pas opgehangen vetbolletjes in de tuin. Mijn vuurdoorn had nooit eerder zoveel bessen, maar de struik is begin december volledig leeggegeten door een paar merels. Gelukkig laten ze de potjes met bergthee op mijn tuintafel met rust. De besjes aan deze plant vinden ze kennelijk niet lekker. Het waarnemen van vogels is een van mijn liefhebberijen. Geregeld wandel ik in het natuurgebied de Oostvaardersplassen, een van de belangrijkste broedgebieden van vogels in Nederland, zo vertelde mij laatst een enthousiaste vogelspotter. Sindsdien draag ik het boekje 'Zien Is Kennen' van Dr. Jac. P. Thijsse in mijn jaszak mee, dat ik kort geleden op een boekenbeurs heb aangeschaft. Het is een detimineerboekje met beschrijvingen en gekleurde platen van alle in Nederland voorkomende vogels. Natuurlijk heb ik de Ruigpootbuizerd opgezocht. Hij lijkt veel op de gewone buizerd. Het meest kenmerkende verschil is, zoals de naam reeds suggereert, de ruige pootbevedering. Zijn staart heeft een brede zwartbruine eindzoom en de onderzijde van de vleugels is bijna wit. Buizerds komen veel voor in Flevoland. Ik hoop die 'ruigpoot' ook eens tegen te komen. Jac. P. Thijsse schreef ooit dat wij een groot deel van de vreugde van ons bestaan te danken hebben aan de vogels en dat ben ik helemaal met hem eens.
Nog veel succes met je blog! Ik heb de teksten met plezier gelezen.
Vriendin van Wan.
Wat leuk dat je zo enthousiast over vogels schrijft! Je bent niet de enige, veel mensen hebben me ook persoonlijk verteld hoe leuk het is om vogels te kijken! Misschien schaf ik ook maar eens zo'n handig klein gidsje aan, voor het geval ik ooit nog eens ga wandelen.
Als het over vogelgidsen gaat is er natuurlijk maar een keus, de Petersons vogelgids. En zeker niet z'n ellendige opvolger, geschreven door Lars Johnson. De Petersons is alleen al de moeite waard omdat Bert Visser er een briljant stukje aan gewijd heeft in een van zijn shows.
Een reactie posten