Topsport

Sinds gisteravond ben ik weer thuis. Na drie dagen met al mijn collega's te hebben vergaderd, geborreld, gelachen, gedanst en gefeest, is het ook lekker weer even alleen te zijn. Helemaal alleen ben ik natuurlijk niet, gelukkig. Faffien loopt al sinds gisteravond hyperactief te kwispelen, ik neem aan dat dit betekent dat ze blij is dat ik er weer ben. De buurvrouw is ook helemaal gelukkig, drie dagen zonder aanspraak is ook best veel! Nu de koffer nog uitpakken, de wasmachine aanzetten en boodschappen doen en het leven is weer helemaal gewoon. In de sport noemen ze dat geloof ik recupereren, een andere manier om te zeggen dat je even moet bijkomen voordat je er weer helemaal tegenaan gaat!
Een van de meest inspirerende onderdelen van onze meeting was de presentatie van Marc Lammers, de coach van het dameshockeyelftal (Fatima en haar vriendinnetjes die goud in Peking hebben gewonnen). De overeenkomsten tussen het bedrijven van topsport en scoren in je eigen leven zijn legio. Marc wist ze allemaal feilloos te benoemen en met de nodige humor te presenteren. Ik ben inmiddels volledig overtuigd, ik ben eigenlijk een topsporter!
En als ik aan de laatste maanden terugdenk kan ik alleen maar constateren dat ik niet zomaar een sporter ben, ik ben een winnaar. Nadat ik er vorig jaar behoorlijk 'doorheen zat', ben ik weer lekker teruggekomen...Natuurljk dankzij mijn coach (vertel ik lekker niet) die mij mentaal de nodige zetjes geeft, mijn sponsor die ervoor zorgt dat ik ook als het wat minder gaat, brood op de plank heb, mijn tegenstanders die mij 'scherp houden' en vooral mijn teamgenoten die me de bal toespelen op momenten dat ik mooi vrij voor het doel sta.
Nu is het moment gekomen dat al het afzien zijn vruchten afwerpt. Ineens heb ik het doel duidelijk voor ogen, ben ik 'gretig' en zit alles mee. Zoals Willem Smitt, de hoofdredacteur van het weekblad Privé altijd zei: 'Het geluk is met de ijverigen'. Vanwaar al deze euforie? Steeds meer mensen lezen mijn bijdragen en sinds kort verschijnen een aantal van mijn posts als column op verschillende websites. (hangplek: "vrouwenpagina") is er één van. Daar word ik heel erg vrolijk van. Maar het succes heeft ook een keerzijde! Als zoveel mensen je gedachtenspinsels lezen, krijg je het gevoel in een vol stadion te staan om een topprestatie neer te zetten. Topsporters moeten leren omgaan met die druk, dat geldt dus ook voor mij. Eén groot verschil is er gelukkig wel tussen de sporter en de columnist: ik hoef nooit naar de dopingcontrole. Na de afgelopen dagen is dat een groot geluk, ik zou zeker postitief bevonden zijn!