Kerstpot

Jammer dat Paul de Leeuw een man is...kerst-pot kan nu niet op hem slaan en dat had ik eigenlijk graag gewild. Gisteravond overtrof hij zichzelf weer met zijn kerstshow. Inderdaad ik ben een bewonderaar van Paul. Omdat hij zo echt is, altijd gewoon zichzelf. Paul en ik hebben ook iets gemeen. Onder meer onze oprechte voorliefde voor het Leger des Heils. Bij hem begon het zo'n beetje met Majoor Bosschardt, bij mij waren het vooral de tambourijnen en triangels. In deze tijd van het jaar stonden er dagelijks heilssoldaten mét hun instrumenten rond de kerstpot op het pleintje voor de Hema in Bussum. Als kind was ik er, volgens de verhalen, nauwelijks weg te slaan. Toen ik wat ouder werd, heb ik zelfs enige tijd gedacht dat het mijn voorland zou zijn. Dit werd waarschijnlijk mede veroorzaakt door het feit dat heilssoldaten niet dood gaan...zij worden bevorderd tot heerlijkheid. Dat leek mij ook wel wat! Ook de hoeden speelden wel een rol...Weer later beperkte ik mij tot het kopen van de Strijdkreet als ik uit was in Amsterdam. Maar de liefde bleef bestaan. Mijn fascinatie voor het Leger des Heils was bekend. Zó bekend zelfs, dat iemand mij (als in een soort surprise-show) uitnodigde een bijzondere kerstviering mee te maken. Ik had geen idee, kleedde mijzelf en mijn kind mooi aan en liet me meevoeren. Tja...ik bleek op een Leger des Heils-kerstmiddag te belanden. Zelden heb ik mij ellendiger gevoeld. Bij elke hap uit het kerstkransje voelde ik me schuldiger. Dit soort middagen wordt namelijk georganiseerd voor mensen die niets hebben en daar hoorde ik gelukkig niet bij. Halverwege de middag werd ik op het podium geroepen...verrassing van mijn 'weldoener'. Ik kreeg een tambourijn in handen en mocht meedoen. Daar stond ik, in mijn Italiaanse design-mantelpakje; het publiek bestond uit wat wij oneerbiedig arme sloebers noemden. De ellende werd echter nog groter....bij het weggaan kregen alle kinderen een cadeautje mee, ook mijn kind. Thuis lagen de barbiepaleizen en andere dure onzin onder de boom te wachten, maar zij kreeg hetzelfde als al die kinderen voor wie het het enige cadeautje met Kerstmis zou blijven. De schaamte was groot en het heeft lang geduurd voordat ik weer openlijk kon genieten van de tambourijnen en triangels. Maar ik heb er wel wat van geleerd. Het Leger des Heils is een organisatie die uit christelijke traditie handelt, maar een ieder die zich tot deze organisatie wendt, is welkom. Het maakt niet uit waarom je komt of hoe je eruitziet. Als zij koppen erwtensoep uitdelen aan daklozen, zwervers van kleding voorzien, bij grote rampen stilletjes vooraan staan of hun huizen openstellen voor hen die geen andere plek meer hebben, doen zij dat zonder aanziens des persoons. Ze helpen iedereen, altijd. Daarom vind ik eigenlijk dat iedereen het Leger des Heils moet helpen. Wie net als ik van Paul de Leeuw houdt, kan nu een leuke cd kopen waarop hij samen met het orkest van het Leger des Heils kerstliedjes zingt. De CD heet 'Het wordt winter' en de opbrengst gaat voor een groot deel naar alle projecten die het Leger overal ter wereld uitvoert. De ouderwetse Kerstpotten zie ik niet zo vaak meer, maar dat kan aan mij liggen. In het uiterste geval kunt u ook gewoon via de bank een bedragje overmaken. Ze zijn het zó waard! Kijk eens op hun website (hangplek: Kerstpot), daar is ook de CD te bestellen!
Nu ik toch in de ware kerststemming verkeer, wil ik meteen alle lezers van mijn weblog al het goede voor de komende feestdagen wensen. In de eerste plaats natuurlijk Addy, Ben, Jaco, Jules, Lon en Ron (fanclub!), maar ook Lin en Wan en alle andere lezers in de rest van Nederland, de Verenigde Staten (jawel!), Duitsland, Groot Brittanië, Portugal en Zwitserland. Vrolijk Kerstfeest en bekijk het Kerstpotspotje eens: YouTube - salvation army christmas kettles