Mooi geweest!

Ja, het is mooi geweest, maar ik heb er geen moeite mee dat we langzaam weer gewoon kunnen gaan doen. Na wekenlang liedjes over de kerstman, dwarrelende sneeuwvlokjes, zilveren klokjes en geurend dennengroen, heb ik het wel gehad met die wijsjes. Net als eigenlijk met kerststukjes met glimmende balletjes, tijdschriften met voorschriften hoe Kerst in de familie dient te worden gevierd, recepten voor multiculti kalkoen en televisiereclames over pepersaus...
Ik ben weer toe aan 'het normale leven'. Ondanks het feit dat je zelf heel nuchter kunt zijn, heb ik wel gemerkt dat alle opgelegde sentimentaliteit ervoor kan zorgen dat je 24 uur per dag het idee hebt dat de tranen achter je ogen prikken...Flauwekul? Het zal wel, maar het gebeurt wel tijdens de 'most wonderful time of the year'. Wat doen mensen zichzelf eigenlijk aan? Vanavond belde buurvrouw die deze Eerste Kerstdag bij een van haar zonen had gevierd. Dochter en schoonzoon waren gestressed en druk aan het kiften in de keuken, want een Kerstdiner is nou eenmaal niet compleet zonder voor-, tussen-, hoofd, bij- en verschillende nagerechten. Ook in een piepklein appartementje met alleen je oude moeder. Ze was om acht uur weer thuis want 'Mam, jij wil zeker ook weer lekker op tijd thuis zijn...' en nu zat ze teleurgesteld en verdrietig op de bank. Of die andere familie, een paar huizen verderop. Het zijn geen vrienden van me, maar sommige dingen gun je niemand. Ze hebben drie, eenzame en ongelukkige dochters van ruim boven de veertig. De jongste van het stel heeft ernstige psychische problemen maar omdat diverse afdelingen van het ziekenhuis in Lelystad noodgedwongen dicht zijn gegaan, staat deze vrouw, die 24 uur per dag in de gaten moet worden gehouden, sinds twee dagen 'op straat', een gevaar voor zichzelf. Maar ook die familie moet meedoen. Een kerstster hangt voor het raam en ook zij voelen zich verplicht de schijn van geluk en warmte op te houden.
Mijn Kerstmis duurt nog even. Gisteravond is heerlijk geweest. Met zijn zessen rond de tafel, allemaal mensen die het beste met elkaar voor hebben en iedereen die graag iets moois aan de anderen wilde geven. En dan heb ik het niet over cadeautjes! Hoewel die er natuurlijk ook waren. Een van de schoonzussen had voor iedereen een heel symbolisch aardigheidje meegenomen. Een doos vol kleine 'lucky bamboo' plantjes. Om ons te herinneren dat het leven doorgaat en we de toekomst vooral met hoop en vertrouwen tegemoet moeten gaan. Zoals we bij elkaar zaten, hadden we ook alle zes ons jaartje wel gehad. Aan 'morgen' hebben we allemaal behoefte, net als voor zoveel andere mensen in deze wereld, is het tijd voor de toekomst.
De avond was fantastisch, morgen nog een leuk uitje met lieve familie, maar dan is het wel mooi geweest. Gaan we verder zonder lichtjes aan de bomen, maar als het goed is, hebben we die dan ook niet meer nodig om de weg te vinden!