Tradities

Een paar maanden geleden besloot ik dat ik er met Kerstmis niet zou zijn. Ik had niet het idee dat ik tegen al het 'gedoe' was opgewassen in mijn eentje. Maar dingen lopen niet zoals je denkt, dus ben ik gewoon thuis. En aangezien ik dol op tradities ben...gaan de dingen bijna zoals ze tot nog toe elk jaar gegaan zijn. Kerstavond is altijd mijn favoriet geweest, vroeger als kind en ook later toen ik zelf een gezin had, was het deze avond die echt gevierd werd.
Ik heb prachtige herinneringen aan de meeste van deze vieringen. Zo waren er de kerstavonden thuis in Bussum...meestal wat stijf en errug 'in de Heer' zoals het 'hoorde'. De leukste avond was die toen er een kaars recht onder zo'n uitvouwkerstklok stond. Prachtig zoals die kerstklok in minuscule zwarte deeltjes naar beneden dwarrelde en de kalkoen in een zwart schaap veranderde. Mijn 'grote broer' is zestien jaar ouder en wilde ook nog weleens voor een vrolijke noot zorgen. Hij deed daar in elk geval zijn best voor. Leuke muziek bijvoorbeeld uit zijn 'bandrecorder'. Geen mens weet nog waar je het over hebt tegenwoordig, maar begin jaren zestig was dat een héél hip ding. Mijn ouders vonden het minder, maar voor ons werd Kerstavond tenminste leuk!
Later werd Kerstmis vooral in Oostenrijk gevierd bij vrienden van mijn ouders in Salzburg. Heel anders dan wij gewend waren en dus geweldig. Ik herinner mij een besneeuwde nacht na de mis. Vier trompetters boven in de kerktoren bliezen daar 'Stille Nacht'. Ik krijg er nog kippenvel van.
Net als van die keren dat we in ons dorpskerkje in Italie de mis bijwoonden. Eerst samen en een paar jaar later met kindlief erbij. Veel geld hadden we niet, maar na de nachtmis was er een cadeautje en een heel klein etentje bij ons thuis. Wat voelden we ons gelukkig en tevreden.
Toen we in Nederland kwamen wonen, werden het vooral Kerstavonden met ouders maar toen die er niet meer waren gingen we weer naar Salzburg. Nu naar de kinderen van die oude vrienden, die onze vrienden werden. Eén van die Kerstavonden bleef voor altijd in onze gedachten. Er was de hele dag geskied en net voordat we naar huis vertrokken, ging de zon knaloranje onder. De bergtoppen leken wel in floodlight te staan...Een glas glühwein in de hand en genieten maar van het sprookje, waar iedereen stil van werd.
En er waren de mooie Kerstvieringen bij onze familie in Italie, waar we ook diverse jaren te gast waren. Met twintig, dertig man rond de tafel. Geen flauwekul met kaarsjes en dure wijnen, maar met zoveel gezelligheid en warmte. Wat hebben wij ervan genoten.
De laatste tien jaar vierden we Kerstavond weer gewoon thuis. Altijd samen met wat mensen die ons dierbaar waren, altijd met een cadeautje voor iedereen en elk jaar probeerden we er een bijzondere avond van te maken. Een paar jaar heb ik Kerstmis in Canada gevierd, maar Kerstavond....die vierde ik altijd thuis.
Dit jaar moest het dus allemaal anders gaan. Maar gelukkig gaat de traditie toch gewoon door. Dochter en schoonzoon komen, mijn twee schoonzusters die dat officieel niet meer zijn maar wel zo voelen en de oude buurvrouw die anders toch ook maar in haar eentje thuis zou zitten. Ik heb de afgelopen dagen noodgedwongen Kerstsfeer bij AH geproefd...wat een gedoe! De laatste jaren deed mijn man altijd de boodschappen, ook tijdens de extreem drukke dagen voor Kerst. Daar heb ik veel aan gedacht gisteren en vandaag. Hoe kreeg hij het allemaal voor elkaar, met de scootmobiel en een boodschappentas tussen zijn benen. Hij is er niet meer, morgenavond wordt wat dat betreft weer raar. Maar mooie gewoontes moet je niet willen veranderen. Dus de mensen die mij hebben aangesproken op mijn afwezigheid...zullen er toch een beetje aan moeten wennen: morgen ga ik voor de Kerstavondtraditie en moeten jullie het zonder me stellen!