Cultuur

Toen mijn dochter zo'n jaar of vier was, vond ik dat er ook wat cultuur ingegoten moest worden. Een klein deel van die taak werd door schoonzuster ingevuld die haar minstens éénmaal per jaar mee nam naar een theater voor kinderen. Maar dat is natuurlijk niet genoeg. De eerste kennismaking met een concertzaal was voor dochterlief een optreden van de Josti-band in Vredenburg. Voorwaar, het heeft zijn vruchten afgeworpen! Nog steeds bezoekt zij met haar vriend regelmatig concerten. Weliswaar niet van de Josti-band, maar toch...
Hun idolen zijn hiphoppers en rappers en regelmatig trachten ze mij in te wijden in de culturele bagage en intelligentie van deze, voor mij onverstaanbare artiesten. Nou ben ik natuurlijk wel wat gewend...niet voor niets ben ik opgegroeid met rock en twist (dankzij grote broer), beat, pop, soul en raggae. De laatste hippe muziekstijl die ik bewust heb trachten te begrijpen was ska, daarna gaf ik het op en luisterde alleen nog naar wat ik zelf mooi vond.
Gisteravond kreeg ik weer een beetje les. Ik zat te vertellen dat ik Hans Liberg (hangplek 'leuk'') zo cool vind...dat vinden ze maar niets. Dus, Armin van Buuren, Kanye West en zelfs een klein jongetje met een liedje over een toverbal werden op YouTube opgezocht en afgespeeld. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Gelukkig vertaalde schoonzoon bijna alle teksten, anders had ik er helemaal niets van begrepen. Ik weet nu wel dat ik voortaan niemand meer netjes uitnodig bij mij thuis, wel nee, je komt lekker heavy clippen in mijn crib! Je mag je bitch ook meenemen, dan wordt het helemaal hard ill. Deze prachtige teksten komen uit nummers van 'De Jeugd van Tegenwoordig' geloof ik. En dan mag je nog van geluk spreken, want ze zingen ook teksten die ik hier niet durf te herhalen. Maar eigenlijk is er niets nieuws onder de zon. Ik herinner me nog goed hoe mijn broertje en ik zo'n jaar of veertig geleden trachtten mijn vader te overtuigen van het vakmanschap van John Lennon. Mijn vader moest er niets van hebben, langharig tuig met een gitaar waar ze niet op kunnen spelen...dat was het en dat bleef het voor hem. Wij gebruikten destijds dezelfde argumenten als dochter en schoonzoon nu. 'Je moet er naar luisteren, je moet het een kans geven, ga toch eens een beetje met je tijd mee!' Pa is niet verder gekomen dan een milde welwillendheid ten opzichte van John Denver. Dat was hem hip genoeg. Ik wil me graag wat opener opstellen en niet al te zeer achterop raken, dus luister ik wel.
Kanye West is volgens mij een soort zwarte Willeke Alberti, hij mag ook graag zingen over wat hem overkomt in zijn leven. Eén nummer gaat over Mama die pas gestorven is. Het raakte me zelfs een beetje. Met andere woorden, niets is wat het lijkt en de jeugd van tegenwoordig vindt gewoon steeds opnieuw de geschiedenis weer uit. De stap van de Josti-band naar HipHop is trouwens minder groot dan je denkt. Kijk zelf maar, maar reken het mij alsjeblieft niet aan! http://www.youtube.com/watch?v=1BHW7lXX7Os