Jarig Jetje

Ze is jarig vandaag, dat hele kleine blonde meisje dat 24 jaar geleden in Italië werd geboren. Wat waren we blij met haar en ik ben dat natuurlijk nog steeds. Haar vader is er niet meer bij, dit jaar voor het eerst en dat maakt het voor het jarige Jetje natuurlijk best een beetje moeilijk. Haar cadeauvooruitzichten zijn gelukkig wel weer zo belangrijk dat het toch extreem genieten wordt. Voor haar dan. Want Jetje heeft besloten haar verjaardag te vieren met een 'avondje gourmetten'. Ik heb daar een zeer hartgrondige hekel aan en het gourmetstel is dan ook nooit in huis gekomen. Hoogstwaarschijnlijk is het juist daarom dat Jetje het zo leuk vindt, soort onverwerkt jeugdtrauma. Ze heeft er wat om gezeurd toen ze nog bij ons woonde. Maar ja, jeugdtrauma's zijn nodig voor de ontwikkeling dus ik voel me er niet schuldig over. De aversie tegen dit soort 'fragment-maaltijden' is een familietrekje. Althans in mijn familie.
Ik kan me nog goed herinneren hoe zo'n jaar of veertig geleden de fondue-koorts toesloeg. Dat vind ik dan trouwens wel weer leuk. Ik werkte in die tijd bij Warmolts in Bussum. Warmolts was een begrip in die jaren. De familie Hosman had een bistrot (daar liep ik rond) een wijnhuis, een delicatessenzaak en een cadeauwinkel in de Nassaustraat. Aan de overkant waren de kantoren, dus de Nassaustraat heette al snel de Warmoltsstraat. Het was het toppunt van chic om bij Warmolts een roodkoperen fonduepot te kopen en er dan natuurlijk ook meteen allerlei exquise sausjes en andere liflafjes bij te nemen. Alleen voor het vlees moest je nog naar de slager. Mijn moeder hield wel van 'leuke franse dingetjes', dus de fonduepot stond ook binnen mum van tijd bij ons thuis. Mijn vader vond het allemaal prima. Hij had maar een wens: hij wilde zijn vlees graag aan één stuk en bakte het in een gewone pan. Bijna hetzelfde toch?
Ik heb de neiging om Jetje ook zoiets te vragen vanavond... Maar goed het is haar feestje, dus ik pas me aan de omstandigheden aan. Toch is het een raar gevoel om straks zonder haar vader naar Groningen rijden om haar verjaardag te vieren. Kwestie van wennen, net als de rest. Het is bijna schokkend te bedenken dat wij allemaal gewoon weer doorleven, terwijl het leven er nog maar tien maanden geleden zo heel anders uitzag...
Maar de verjaardag van je dochter is toch onder alle omstandigheden het vieren waard. Ik hoop dat ik er nog lang getuige van mag zijn, met of zonder gourmet. Gefeliciteerd, Druiventrosje! Je moeder wenst je een een heerlijke dag en een lang, gezond en gelukkig leven. Net als 24 jaar geleden!