Id al-Adha

De held van de dag schijnt Ehsan Jami te zijn, die een film over de Islam gemaakt heeft. Met belangstelling naar Netwerk gekeken om te zien of ik in de aanloop naar de premiere toch iets gemist had. Dat lijkt dus niet het geval. De 23-jarige ex-moslim heeft waarschijnlijk gewoon door gekregen dat een film over Mohammed (hij noemt hem 'Mo') of zijn volgelingen in elk geval voor publiciteit zorgt. Broekenmannetje noemt zichzelf politicus, dus het zal hem wel van pas komen. Op zich denk ik trouwens dat Mo, zo zal ik hem ook maar noemen, best een aardig type was, daar heeft Jami dan gelijk in. Maar ik denk dat ook van God of Jehovah, zoals sommigen hem noemen. Er zullen altijd mensen zijn die betwijfelen of Mo en Jehovah (ik zal hem maar niet 'Ho' noemen) ooit bestaan hebben, maar als ze er wel geweest zijn, iets slechts hebben ze de mensen vast niet willen leren.
Dat het al sinds mensenheugenis populair is om uit naam van een godsdienst, politieke voorkeur of voor mijn part een sportclub eens lekker de beest uit te hangen, staat vast.
Wat dat betreft zie ik weinig verschil tussen een voetbalhooligan, een kruisridder of een moslimterrorist. Alleen de methoden en de middelen verschillen nogal met elkaar.
Waarom dit hele verhaal? Omdat ik iedereen een Fatiha gun. Fatiha is de Marokkaanse vrouw die een keer per week mijn huis op orde brengt. Gisteren kon Fatiha niet komen werken. Het was groot feest. Dat feest waarbij ze volgens sommige mensen op een liederlijke manier schapen slachten. Het leuke is dat dit Offerfeest direct uit de oude Joodse traditie komt, sla het Oude Testament er maar op na.
Ooit stelde God een van zijn gelovigen op de proef. De oude Abraham moest zijn zoontje Ismaël offeren om zijn trouw te bewijzen. Net toen de oude man met het mes in de aanslag boven zijn nageslacht stond, kwam er een engel neergedaald om de moord te verhinderen. Abraham mocht een schaap offeren in plaats van zijn zoon. God wilde kennelijk alleen weten of hij het ook echt zou doen.. Daar kan ieder het zijne van denken, maar het is wel dit feit dat moslims uit de hele wereld herdenken met het slachten van een schaap. Zo'n schaap kost toch al gauw 300 euries, dus geen goedkope grap. Een derde van het vlees is voor het gezin dat het schaap gekocht heeft, de rest wordt weggegeven aan familie, ouderen, zieken en behoeftigen.
Vanmorgen stond Fatiha om precies negen uur voor de deur. Mét een plastic tasje met eten. Ik ben dan wel niet erg oud en ook niet behoeftig of ziek, maar ik hoor een klein beetje bij de familie. Zo gaat dat met Id al-Adha, oftewel het Offerfeest. Die enge moslims toch.