Mijn tante Mies uit Amsterdam was stapelgek op Mimosa. Ik heb haar niet lang gekend, ze overleed al toen ik een jaar of zeven was. Maar mijn moeder placht elk jaar een klein bosje mimosa voor haar foto op het grote ouderwetse dressoir te zetten. Tante Mies was voor zij stierf (oeps...de aarde verliet!) mijn lievelingstante, maar die mimosa vond ik eigenlijk maar niets. Rare gele balletjes aan stengeltjes met sprieterige blaadjes...dat waren in mijn kinderogen geen echte bloemen. In hedendaags jargon zou ik ze 'nep' genoemd hebben.Op acht maart 1982 maakte mijn eerste internationale Vrouwendag mee in Italië. Al die jaren had ik niet meer aan mimosa gedacht, maar dat veranderde op slag. Op elke straathoek overhandigden heren kleine bosjes met deze gele-balletjes-bloemen aan passerende dames. Eén rondje Santarcangelo leverde mij destijds een flinke vaas op en voor het eerst genoot ik van de kleur, de wollige zachtheid en vooral de geur van deze bloemen. In niets herinnerden zij aan de kleine harde, zelden uitkomende Nederlandse kasvariant. In Italië groeien ze in het wild en worden ze pas geplukt als ze tot bloei gekomen zijn. Ze zijn het symbool van Vrouwendag omdat ze juist rond deze datum uitbundig bloeien.
Dit jaar is alles anders. De winter heeft ook in Italië flink huisgehouden. Vorige week hadden wij het geluk de eerste zachte lentedagen mee te maken, maar inmiddels zijn ook de temperaturen in Emilia Romagna weer gedaald. Iedereen klaagt steen en been over de intens koude en vooral zo lange winter. Een van de gevolgen is dat de meeste mimosabomen stukgevroren zijn, ook het twee meter hoge exemplaar dat bij Romina in de tuin stond heeft het niet overleefd. Het is het gesprek van de dag en of er vandaag even kwistig als anders mimosa wordt uitgedeeld, is nog maar de vraag!
Persoonlijk heb ik inmiddels ook iets met deze bloemen, want na dat eerste bosje in 1982, volgden er nog velen. Ik kreeg ze van mijn man, die er zelf ook veel plezier aan beleefde. Het werd 'ons' bloemetje en dat is het gebleven. Op zijn begrafenis, twee jaar geleden op acht maart, overheersten de kleuren van rode rozen en gele mimosa.
Geheel naar verwachting heeft de commercie inmiddels handig ingespeeld op het tekort aan verse mimosa dit jaar. De winkels lagen vorige week al vol met kleine takjes 'kunst-mimosa' nog mooier en voller dan de echte, maar helaas volledig geurloos. De opwelling om deze dure en lelijke takjes te kopen was gelukkig van korte duur. Het zou betekend hebben dat ik mimosa weer net zo zou zien als 45 jaar geleden. 'Nep' dus.
Foto: jonge mimosaplanten in pot op de markt van Santarcangelo.
11 opmerkingen:
Door jouw stukje kijk ineens heel anders tegen Mimosa aan! Ik heb jarenlang in een bloemenwinkel gewerkt en vond de bloemen net zo nep als jij ze in het begin vond. Nooit geweten dat deze bloemen in Italie in het wild groeien en nogal liefst in het voorjaar bloeien...! In gedachten schenk ik je een bosje.
Dat vergeet ik helemaal: sterkte op deze bijzondere dag!
Ik sluit me bij Mirjam aan: sterkte vandaag!
Wat mimosa betreft: sinds ik jaren geleden de écht, verse variant in de Provence zag en rook, ben ik er weg van. Tijdens ons reisje naar Zuid-Frankrijk heb ik dan ook de nodige mimosazeepjes ingeslagen. Even ruiken... en ik ben weer daar!
Mirjam en Avalanche, allebei hartelijk dank voor jullie lieve gedachten! Grappig dat we eigenlijk allemaal wel iets met Mimosa hebben! Van die zeepjes had ik nog nooit gehoord, zal er eens naar uitijken!
Grappig, op Facebook kwam ik net vandaag in aanraking met de groep Mimosa. Ik kon er niets van lezen, allemaal in het Italiaans! Jij vast wel ;)
http://www.facebook.com/?ref=home#!/group.php?gid=56713786617
@MidlifeMe: De site is opgedragen aan alle vrouwen die houden van de kleur, de vorm en de geur van de mimosa die in deze periode van het jaar tot bloei komt...Zij herinnert ons eraan dat ondanks het werk en de schoolbanken de lente er toch echt aankomt!
Het is overigens een site die ook en vooral aan tuinieren gewijd is...daar ben ik dan weer wat minder van!
Ik vind mimosa juist erg leuk! Maar je hebt gelijk: eigenlijk alleen in het Zuiden. Het doet me altijd denken aan onze vakanties toen de kinderen klein waren; veel naar Zuid-Frankrijk en Italie. En toen kon dat nog in het voorjaar, hoefden we nog niet met schoolvakanties rekening te houden. Prachtig, die bomen vol gele donzige bloesems en dat mooie geveerde blad! Kinderen plukten vaasjes mimosa voor op de tuintafel. Wijntje ernaast! Prima herinnering.
Ik wens jou ook heel veel sterkte op deze dag. Ik heb in mijn werkkamer een kaarsje voor je aangestoken!
Dankjewel Janny! Ik heb ook de afgelopen week weer veel kaarsjes aangestoken, maar bij mijn weten is het voor het eerst dat iemand voor mij zoiets doet. Nogmaals dank.
Lieve Emilie,
Vergeef me, maar ik was me er niet van bewust dat vandaag zo'n bijzondere dag voor je is. Ik kan nog net een klein uurtje aan je denken.
Ik ben ook niet zo van de kaarsjes branden maar meer van "daar drinken we er één op" dus dat doe ik dan maar. Ik neem aan dat je daar geen bezwaar tegen hebt...
Proost, Ron!
Mimosa. Voor mij zo'n woord waarbij ik me afvraag 'wat dat ook alweer is". Maar na vandaag niet meer, want ik heb jouw stukje gelezen. Mooi!
Een reactie posten